Langs de Mekong / van Cambodja naar Vietnam

De Tempels van Angkor

Sinds ik in 1982 in 3 VWO een tekening moest maken van tempels die overwoekerd waren door het oerwoud (waarschijnlijk die van Angkor – ik zou het nog eens willen vragen aan Sjaak Jansen, de teken-docent), ben ik er benieuwd naar geweest. En nu weet ik hoe ik het had moeten tekenen.
De tempels van Ankor (Angkor Wat) zijn gebouwd door een Khmer Koning in de 12e eeuw ter verering van de God Vishnu. Nadat het koninkrijk later verlaten is, is het complex (vele hectaren groot) geheel overwoekerd door het oerwoud, totdat het in 1882 door de Fransen herontdekt werd. Vervolgens is men gaan renoveren. Angkor Wat bestaat uit een aantal tempelcomplexen, gemaakt van grote stukken bewerkte steen. Je vraagt je af hoe die stenen daar in die tijd zijn gemaakt en vooral verplaatst en geplaatst, zonder cement.
Wij hebben ons 1 dag met een tuktuk rond laten rijden, maar je kunt er zelfs een weekpas kopen en er 7 dagen ronddwalen. Vooral het gedeelte dat nog altijd overwoekerd is, was heel erg indrukwekkend. De hoofdtempel Ankor is nu de nationale trots en het symbool van Cambodja, ook terug te vinden in hun vlag.

De Killing Fields en S-21
In de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh, hebben we een bezoek gebracht aan de killing fields. Dit is de plek waar Pol Pot (Rode Khmer 1975 – 1979) minstens 17.000 mensen heeft laten vermoorden (letterlijk afslachten). Dit waren de zgn. tweederangs mensen. Hij wilde van Cambodja een landbouwstaat maken en benoemde alle landbouwers als eerste klas mensen. De geleerden, intellectuelen, artsen, docenten, studenten, kunstenaars en hun families werden tweede rangs en dus uitgeroeid. Op het terrrein zelf, waar veel massagraven zijn gevonden is niet veel meer over, maar er is een monument gebouwd waar 8000 schedels in liggen.
Daarna zijn we naar de zg. S-21 gevangenis gegaan. In 1975 heeft de Rode Khmer iedereen uit Phnom Penh gejaagd. Een voormalige school werd omgebouwd als gevangenis en is nu een museum. Ook hier werden vele mensen vermoord (ze moesten elkaar vermoorden) en gemarteld. Je begrijpt; een heel aangrijpend en deprimerend bezoek. Ook omdat het nog maar zo kort geleden heeft plaatsgevonden en de rest van de wereld maar een beetje heeft toegekeken. Wel essentieel voor dit land en dus belangrijk om te zien.
Het is niet voor niets dat 40% van de Cambodjaanse bevolking op dit moment jonger is dan 25 jaar. Je ziet ook veel oorlogsslachtoffers nog lopen en vaak bedelen.
Toch lijkt het erop dat de Cambodjanen vast besloten zijn het verleden achter zich te laten en te werken aan een betere toekomst. Er wordt veel en hard gewerkt en mensen zijn ook hier weer vriendelijk en goedlachs.


Fietsen langs de Mekong Delta

Met de boot zijn we van Phnom Penh naar de grens van Vietnam gevaren over de Mekong. Daar hebben we via een Nederlandse website twee fietsen gehuurd, die keurig op het afgesproken tijdstip bij ons hotel werden gebracht. Twee oerdegelijke Hollandse Sparta's met twee fietstassen en een goede beschrijving van de route.
In het totaal hebben we 325 km. in 6 dagen gefietst. Niet zo gek veel dus, de langste dagtocht was 65 km. Maar veelal hadden we onverharde paden met veel hobbels en stenen en omdat het geregend had met heel veel modder.
Het was een prachtige route en we hebben enorm genoten. De hele dag werden we begroet met “hello's” (het enige Engels dat de meeste mensen spreken) en terug zwaaien. Erg leuk!
Elke dag moesten we een paar keer een pontje nemen om de Mekong weer ergens over te steken. Overal weer rijstvelden en palmbomen natuurlijk.
In Cantho, de grootste plaats in de delta, zijn we twee nachten gebleven en hebben een dagtocht gemaakt naar de floating market. Daar zijn we door een marktkoopvrouw een half uurtje rondgevaren. Erg leuk. En 1 nacht hebben we bij een homestay (bij mensen thuis) geslapen, op een eiland op de Mekong. Ook weer een hele bijzondere ervaring.

Gisteren zijn we aangekomen in Ho Chi Minh City (Saigon), de stad met 3 miljoen brommertjes. Hier hebben wij een bezoek gebracht aan het museum waar de oorlog met Amerika heel indrukwekkend in beeld wordt gebracht en een groot tunnelcomplex (Cu Cho) dat was aangelegd door de Viet Cong. Vooral de getuigenissen van oorlogsmisdaden (vaak benoemd met de namen van de Amerikaanse daders) heeft diepe indruk op Daan gemaakt. Dorien had na de killing fields al genoeg ellende gezien.
Nu gaan we op weg naar de hoofdstad in het Noorden; Hanoi.

Zover is het helaas niet gekomen. Doordat onze schoonzus Kajsa ernstig ziek is geworden, zijn we halsoverkop naar huis gevlogen. We logeren nu in Heteren en dat is de enige plaats ter wereld die er nu echt toe doet.