Het eind van de wereld.....en van de reis!

In 5 dagen zijn we van de zuid- naar de noordpunt van het noordereiland gereden. Onderweg weer genoten van het panorama, heel anders weer dan op het zuidereiland. Hier zijn geen bergen meer (nou ja, drie dan), maar veel heuvels, groen en nog oorspronkelijke begroeiing. Ooit was NZ namelijk voor 80% begroeid met grote, 1000den jaren oude bomen. Men heeft echter hiervan 75% weggehaald voor export of ten behoeve van de landbouw. Op wat er nu nog over is, is men echter heel zuinig, vooral op de Kauriboom. We hebben ook nog even gekeken in Raglan, HET surfparadijs van NZ. Helaas die dag geen spectaculaire golven, maar het is toch leuk om al die boardsurfers aan de gang te zien.
Ook zijn we even bij Loes Zwezerijnen op bezoek geweest in Whangarei. Zij is een goede kennis van Daan en woont daar een paar maanden bij haar Nederlandse vriend, die nu bijna Nieuw Zeelander is en op een prachtige zeilboot woont. Dat was een leuke ontmoeting en vol met tips en nieuwe ideeen gingen we weer op weg naar het uiterste noorden, Cape Reinga.

Maar eerst duiken! Voor Tim was het behalen van zijn PADI inmiddels 7 jaar geleden, Daan heeft in 2007 voor het laatst gedoken en voor Dorien zou het haar 100ste duik worden. En dat op 1 van de 10 mooiste plekken ter wereld! Het was een fantastische dag, met een zeer goed georganiseerde duikschool. We voeren 23 km. uit de kust van Tutukaka naar de Poor Knights Islands en hebben daar twee onvergetelijke duiken gemaakt. Met name de stingray van een meter doorsnee, de vele murene's en de duizenden blauwe vissen in een onderwatergrot hebben enorme indruk gemaakt!

De volgende stop was aan Ninety Miles Beach. Een strand van 88 km (vandaar die logische naam) dat aan de westkust helemaal door loopt tot aan de Noordkaap. Het wordt gebruikt als weg en zelfs bussen rijden hier over het strand. Helaas mag het niet met gehuurde campers, dus dat hebben we dan ook maar niet gedaan. We hebben er wel een uurtje op gerend; ook mooi.
Onderweg naar Cape Reinga de volgende dag, kwamen we langs een stuk met 7 km2 zandduinen, waar je vanaf kan sandboarden. Dat betekende enorm stijl omhoog ploeteren door het hete zand, dan op je bodyboard gaan liggen en vervolgens naar beneden suizen. Tim ging als een speer, maar ik vond het toch wel erg spannend.
Bij Cape Reinga staat een lighthouse en daar ontmoeten de Abel Tasman Zee en de Pacific Ocean elkaar. Je ziet daadwerkelijk de golven tegen elkaar aan botsen. Hier lijkt het echt alsof je aan het eind van de wereld bent, want je ziet 300 graden om je heen alleen maar oceaan.

Zo, onze verlanglijstjes met things-to-do-in-NZ zijn aardig afgestreept. Al was er nog 1 ding dat Daan graag wilde doen: zeevissen. En laat dat vanaf deze camping nou kunnen! Tim en hij zijn vanmorgen dan al vroeg vertrokken en nu bezig de grootst mogelijke vis te vangen. Ben benieuwd.

En nu komt er langzaam een eind aan onze reis van ruim 6 maanden. Maar we hebben wel afgesloten met het meest fantastische land van allemaal.
Nu, na bijna 9000 kilometer gereden te hebben, hebben we daar wel een aardige indruk van. Dit is het land met 4,5 miljoen inwoners op een ruimte van 7 keer Nederland. Dit is het land waar een tweebaansweg een Highway heet, en waarop je bijna overal 100 km/u mag rijden. Het land waar elke plaats een town heet, ook als het uit 1 straat bestaat en de huizen van hout zijn, zodat ze mee verhuisd kunnen worden. Het land waarin men er trots op is een Kiwi te zijn, maar men moeite heeft met de plaatsbepaling van de oorspronkelijke bewoners, de Maouri. Het land met de heerlijke (take-away)koffie's met onweerstaanbare taarten en lekkernijen erbij. Het land met verse vis en elk eten dat je je wenst.
Het land met bergen, gletschers en prachtige blauwe meren. Het land waar je nooit verder dan 225 km. van de zee af bent. Het land met de pinguins, walvissen en dolfijnen. Het land met de miljoenen schapen en de koeien en ontelbare soorten vogels. En het land met een laag BNP, omdat alles verkocht is aan buitenlanders of goedkoop wordt geexporteerd.
Dit is het land waar ik graag geboren zou zijn, maar niet naar emigreer omdat Nederland ook zo'n fijn land is.

Nog even een kort verslagje van Daan en Tim van hun visavontuur.
Het zeevissen was geweldig, heel succesvol en spannend. We hebben met zijn tweeen ongeveer 20 vissen gevangen. Vooral Tim was goed in vorm en haalde een snapper naar boven van minimaal 24 pond. Tot onze verbazing liet de schipper hem weer gaan. Waarschijnlijk wil hij hem de volgende keer zelf vangen en aan zijn reactie te oordelen was hij ook wel een beetje jaloers. Vanavond heeft Tim de gefileerde snapper naar de fish & chips gebracht, waar de vis voor een paar dollar werd gebakken. HEERLIJK EN VERSER KAN HAAST NIET.